تکریم هر انسانی، یک اصل است و حرمت وی می‌بایست نگه داشته شود. هر چه انسان اخلاقی تر و فضایل اخلاقی در او و زندگی‌اش نمودارتر باشد، از احترام و کرامت بیشتری برخوردار است و هر چه برخلاف هنجارهای اخلاقی و شرعی عمل کند و قوانین را زیرپا گذارد و هنجارشکنی کند به همان میزان نیز از کرامت و حرمت او کاسته می‌شود و ارزش و اعتبارش کاهش می‌یابد. در حقیقت خود انسان است که کرامت و حرمت خویش را از میان می‌برد و خود را سزاوار اهانت می‌کند. خداوند به عنوان نمونه در آیه 18 سوره حج بیان می‌کند که افرادی که در نزد خداوند خوار شدند، فاقد هر گونه احترامی هستند، چرا که خود حرمت خویش را نگه نداشتند و از کرامت الهی سود نبردند پس سزاوار بی‌حرمتی هستند. به عنوان نمونه کسی که به جنگ خدا و اخلاق می‌رود و به خدا و پیامبر(ص) اعلان جنگ می‌دهد، کرامت و حرمت خویش نگه نداشته و خود را سزاوار خواری و ذلت دانسته است. همچنین کسانی که احترام خود را نگه نمی دارند و گناه و جرم و قانون شکنی می‌کنند، به همان میزان، خواری را برای خود ثبت کرده و حرمت خویش را تباه نموده و کرامت خود را از میان برده‌اند پس می‌بایست فقط خود را سرزنش کنند.
برگرفته از سایت پژوهشکده باقرالعلوم (ع)- http://pajoohe.ir
